۱ـ هندوانه رسیده:
پوستی نازک، صاف و براق دارد.
اگر بین دو دست، نزدیک گوشتان بگیرید و اندکی فشار دهید، صدای قرچ‌مانندی حاکی از ترک برداشتن محتویاتش خواهد داشت (به این روش هم خیلی اطمینان نکنید چون ممکن است نشانه پوکی آن باشد!).
با کف دست یا پشت ناخن انگشتتان، به آن ضربات کوتاه و متوالی بزنید. در صورتی که صدای بم، آهسته و طبل‌مانندی مثل تاپ‌تاپ داد، رسیده است و در صورتی که صدایی زیر و بلند مثل تق‌تق داشت، زمان چیدن یا خوردن آن نرسیده است.
به قسمتی که هندوانه از بوته جدا شده نگاه کنید؛ اگر هنوز مقداری از ساقه به آن چسبیده، احتمال شیرین بودنش اندک است، چون هنوز نارس و کال به بازار آمده، اما اگر ساقه کاملا از هندوانه جدا شده و تورفتگی ایجاد کرده، به‌دلیل رسیدگی، آسان‌تر چیده و جدا شده، بنابراین شیرین‌تر است. هر قدر ترک‌های ریز در این قسمت بیشتر باشد، هندوانه شیرین‌تری انتخاب کرده‌اید.
۲ـ طالبی رسیده:
پوستی زبر دارد.
اگر آن را از نزدیک بو کنید، عطر خوبی دارد و بوی خوشایندی می‌دهد.
سر طالبی، آنجا که شبیه دکمه به نظر می‌رسد، اندکی نرم‌تر است (مواظب باشید همه قسمت‌ها نرم نباشد چون در این صورت احتمالا از رسیدگی هم گذشته و در حال ترشیدن است).
یا رنگی زرد و فقط اندکی متمایل به سبز دارد؛ یا زردی آن کمرنگ و کرم‌مانند است.
خطوط آن سبز کمرنگ است (خطوط سبز با تیرگی بیشتر، معمولا نشانه ماندگی محصول در مغازه است).
۳ـ خربزه رسیده:
برعکس طالبی، هیچ قسمت آن نرم نیست (هر قدر نرم‌تر باشد نشانه اسیدی شدن بیشتر یا قرار داشتن در آستانه ترشیدگی است).
همانند هندوانه، ساقه یا ریشه آن، هنگام برداشت براحتی از خربزه جدا شده و برآمدگی اندکی دارد یا حتی فرورفتگی ایجاد کرده است.
همانند طالبی، پوستی زبر و زرد دارد.
راه‌های طولی آن به رنگ سبز کمرنگ است.
سراغ خربزه‌های نوبر نروید! چون معمولا بی‌مزه‌اند. خربزه شیرین حدود یک ماه بعد از نوبرانه به بازار می‌آید.
منوي اصلي
تبادل
لینک هوشمند
نويسنده: 
